Maatstaf. Jaargang 35

[p. 35]

Ilse Starkenburg
Gedichten

[soms vallen de dingen]

soms vallen de dingen
in elkaar
tegen elkaar aan
ze horen bij elkaar
en dat ben ik dan

ik doe het niet in mijn zak
ik hang het zelfs niet om mijn nek
maar spreid mijn armen onder mijn ogen
dat is de ruimte die ik heb
en ik probeer te lopen.

[p. 36]

[een vogel draagt in zijn snavel een touw]

een vogel draagt in zijn snavel een touw
waar een doos aan hangt
ik doe het erin
hij vliegt weg

er gaat een pijp door de grond
er gaat een pijp door de lucht
ik doe het erin
het schiet weg

ik kijk naar de poppen
en prevel hun namen
geen antwoord
het waren haar poppen

ergens, verspreid over de wereld
liggen de dozen, de pijpen, de poppen.

[p. 37]

[ik zie ze bewegen]

ik zie ze bewegen
vanuit mijn ooghoeken
dichtbij of veraf
mijn eigen bewegen
is net zoiets
ik zwaai naar ze
en ze zwaaien terug
ik ga me nu een halve slag draaien
zodat ik misschien tegen ze opbots
ik ga me nu een halve slag draaien
zodat ik tegen ze aan kom te staan.

[p. 38]

Noodweer

auto's rijden langs de rand
van de rots

op de snelweg valt regen
het spettert tegen de banden
en voor de lichten
worden het roze druppels

ik ben de liftster
mijn paarse jurk
is zwart en zwaar
van het water
maar ik voel me heel licht

er is niemand gestopt

ik waai naar beneden
en nader zo de vreemde stad.