Maatstaf. Jaargang 34

[p. 59]

Mickey Walvisch
Gedichten

Lezing

‘Als jij zo blijft verlies je elke man.
Een man wil graag bemoederd worden.
Ze neigen allemaal naar impotentie.
Je moet niet denken dat de schuld bij jou ligt.
Wat dacht je, ze zijn kwetsbaar met zo'n ding.
Je zegt maar: “Lieve jongen het geeft niets,”
En neemt hem teder in je armen.
Je aait zijn oren, kriebelt mild onder zijn ballen.
Tien tegen één: een penis van geheid beton,
Want moeders wil is wet.’
Zelfgenoegzaam nipt zij aan haar wijntje.
Een vrouw van zestig.
Zij kan het weten.
Maar ik bespeur tijdens haar lezing
Een onontkoombare castratiedrang.

[p. 60]

Bijna bekeerd

Apathisch kijk ik televisie
En duld de smart van zieltogende liefde.
Ik hoor een vrouw met schuwe mond
Getuigen van hoe zij den Here vond,
Hoe hij haar steunde nadat Jaap de benen nam,
(Een lotgenote, ik kikker er zowaar van op),
En hij haar leidde bij de opvoeding van kleine Jaap
En hoe zij zelfs de hond weer aaien kon,
Die grote Jaap had ingebracht,
Maar in zijn haast om weg te komen
Aan haar had nagelaten.
Zij droeg een beige plooirok
Met een rose blouse
En rose paarlen in het oor.
Ik had de handen bijna al gevouwen.
Maar toen... het eindeloze shot
Van diep wanhopig bruine ogen.
Was ik de baas van de eo,
Ik had de cameraman akuut de zak gegeven
Voor zijn genadeloze boy-cot van ledenwerving
Voor Onze God den Heer.