Maatstaf. Jaargang 33

Eva Gerlach
Wandeling

Zij leggen schaduw op het overpad.
Hun hond maakt benen, zijn draaiende gang
jaagt vee op aan weerszijden van de hoge
dijk waar zij gaan naar elkaar toegebogen,
onhoorbaar, nevelig pratend wang aan wang.

Werkelijkheid steekt in hun verschijningen
met kracht van overtuiging, fijnste draad
geregen aan de lichtste naald, verraad
dat hen behoedt voor rafelen. Valse naden,
schijnbeleg, onzichtbare aanhechtingen.

Landschap, trek genoeg verte over hen
om tussen hen en mij tijd te bewaren.
Maak mij klein, zorg dat ik niet word herkend,
ik moet hun samenhang in mij uitsparen
om hard te maken dat ik hier nog ben.