Maatstaf. Jaargang 33

[p. 68]

L. v.d. Hengel
Een schaap

‘Les pauvres moutons, combien plus que les hommes, mériteraient-ils d'être appelés enfants de Dieu!’
Montherlant (‘Coups de Soleil’)

Het mag weer even in de wei: gezicht
nog langgerekt van treurnis na een huil-
bui, vacht van schuimend zeepsop en toch vuil...
Zijn gang, nooit van lichtzinnigheid beticht,

is naar de tafel die staat aangericht
met vers gegroeide grassprieten in ruil
voor de conserven uit de voederkuil
en haast wijsgerig door zijn blik belicht.

Ik denk opeens aan Montherlant die hem
een kind van God zou noemen. Om zijn hecht
karakter of de deemoed van zijn stem?

Had onze prozaïst misschien een klein
vermoeden dat bedoelde schapen echt
bestaan? Die van De Grote Kudde zijn...