Maatstaf. Jaargang 33

[p. 41]

Mickey Walvisch
Gedichten

Doorndonsje

Tempel der lusten,
Honderd jaar rustte jij
Met een bontje toegedekt,
Totdat die faun in berevacht,
Jou Doorndons
Wekte tot gloeiend lava,
Maar niet de liefde had
Het vuur te blussen.
O Prins der Liefde,
Haast je toch
Om Doorndons met tere lust
In slaap te wiegen,
Eer zij verbrandt.

De liefde tot de lippen

Doofstom omhullen elke nacht
Een mannen- en een vrouwenlijf
Elkaar perfect pawloviaans.
Van poeze bere poeze bere,
Wiegen zij elkaar in slaap.
Maar dromend baart zij veel te dikwijls dode kinderen
En als zij wakker met hem praat,
Kan hij haar meestal niet verstaan.
Begeerte: een moeras,
De liefde tot de lippen.

[p. 42]

Verneukt

Ik ben verneukt.
Ik kon niet eerder weten.
Ik had je veel te lief.
Maar ik hield van vaderbeer,
Met kleverige kleutervulling.
Van erudiet geconverseer,
Als surrogaat voor creativiteit.
Van eerlijkheid,
Wanneer je een verleiding biechtte.
En o wat was je fijntjes leuk
Ten koste van de minderheid.
Ach dat wat ik voor liefde hield,
Was hartstocht die me vrat.