Maatstaf. Jaargang 33

[p. 30]

Anton Ent
Gedichten

Keizerskroon

Vloekte grootkeels in de koningslaan
Niet overspannen. Zag in een limousine
een zwarte zijden voile begerig aan

De wond heropend. Die vrouwe dient gestraft
Wie raakt het oog, wie rukt haar tule af?

Tref haar in hotel de keizerskroon
waar ik me toeleg op het nietig loon
Vloek binnensmonds en tast haar rijkdom af

Nacht

We zaten 's avonds op het geel terras
Genade. Een vleermuis fladderde in as
Geilheid druppelde in geestelijke zinnen

Het grasveld noemde we pelouse
de anjer anjelier. Diep geminacht
werden bloemen die niet wisten hoe ze
zich verhielden tot de nacht

We liggen nu verzadigd in het
gras Een vleermuis schuift het donker
om de hoek en teunisbloemen schijnen
Religie drupt in onze nagesprekken

De pauw trekt een nagel langs
het schoolbord van de nacht
Iemand vloekt een mooie vloek

[p. 31]

Grootmoeder

Door helmgras heen zie ik de verre watertoren
en denk aan hem die ik verdroeg zoals beloofd
De zwarte golven krulden om zijn hoofd
en in zijn kreun kon ik de meeuwen horen

Zijn ogen waren groot en blauw, van glans beroofd
als gindse kielen die naar water boren
Het vuur van onze oven was al uitgedoofd
en op de zolder van de molen rustte koren

Als dochter vraagt waaraan ik denk
zeg ik: aan jou, jij was ons vrijgeschenk
Op deze plaats heeft hij jou aan mij geschonken
op deze hoogte zich in zee verdronken

Mijn kleinzoon vraagt waarover wij zacht praten
Over naar water boren en te water laten

Zijn naam

De scheepskist donkerdicht en weggeborgen
ademt een zoldergeur van heiligheid
raakt, sterker in zichzelf besloten,
het witte proviand aan niemand kwijt

De luchter eens verschoven en vergeten
is in het kelderlicht dat niets vergeeft
een rijk van reinheid en zichzelf genoeg:
vorstin wie niemand audiëntie vroeg

Heiliger wat ooit versplinterd is,
volkomen heilig de vernietiging
Waar explodeert zijn naam, dat ding?

Natuurlijk troont hij op sacrale zangen
Ik buig en zwijg tot ik verhuis
Dan zal hij eeuwig eer ontvangen

[p. 32]

Onbegrip

Gewassen kleren liggen klaar
Ik trek ze aan, ik wil naar de fonteinen
Beneden spelen honden met de tovenaar

Vandaag wil ik wat schoner schijnen
passeer de hoerenlopers en de moordenaars
die ik zoals het hoort negeer

Zonlichtsplinters in de straat
De ogen knijp ik dicht tot bij de poort
De stad bewaakt de bomen als fonteinen

Porta nigra. Verwezen naar mijn vrienden
Waarom roepen bruid en bruidegom:
wie wil kan volop water vinden?

Journaal

De akker ligt ontregeld in het water
Laarzen spannen met hun hebzucht samen
Spuwt een tandeloze mond: alles rot weg

Een vrucht blaast bellen onbenulligheid
Close up. De natte tijd, de natte tijd
Een vinger wipt een dode schoot omhoog

Het woord gelooft niet in momentopnamen
De zon breekt door, de grond valt droog
en vruchten zwerven op de aarde