Maatstaf. Jaargang 31(1983)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 59] [p. 59] Anton Ent Assepoester Regina I U riep me aan uw bed en zei: een schaduw op mijn zee Schrijf warm en wit want nauwgezet lees ik je verzen mee U trok een sneeuwlaag om u heen en toen de zon wat feller scheen sloeg vader in zijn zagerij onstuimig aan de vrijerij De matrone die hij trouwde bracht twee blanke dochters mee die mij, zolang ik rouwde, van taal beroofden, alletwee De vader die mijn woorden woog sloot met die meiden een verbond zodat ik met de longen leeg en zonder u ontregeld stond Na water halen, vuur aanmaken koken, wassen, wrijven van het paard werd ik naar bevind van zaken verbannen naar de koele haard Ik wentelde mij in droge as en droomde dat ik bij u was [pagina 60] [p. 60] II Rode vingers droeg mijn vader en zijn dode wangen wilden gouden woorden vangen Geen voorspraak was hij, nauwelijks een man die achter mijn motieven kwam Hij keek in het gordijn en zei: vraag wat ik voor je huiswaarts draag Lachte hij omdat hij af moest wachten of dacht hij aan een droge anekdote? ‘Het eerste twijgje dat op uw terugtocht tegen uw vitale hoed durft stoten’ Een takje gaf hij van de hazelaar Na dagen treuren was uw grafboom klaar Ik bad eerbiedig: geef mij heden uw witte vogel wierp het naar beneden Daar ik schreef met zwarte koude stem raakte ik steeds verder achter adem III De koning gaf een driedaags feest omdat de kroonprins was genezen Hij zocht naar lichaam en naar geest wie hem de beste bruid zou wezen Daar de matronedochters wilden zoenen bliezen zij: poets mijn schoenen, kam mijn haar, gesp mijn ceintuur en bespeel daarna het ovenvuur Ik huilde want ik wilde vurig dansen, vroeg de sloerie mij te laten gaan Verboden. Maar de hoffelijke kansen keerden als ik een epos deed ontstaan [pagina 61] [p. 61] Uw duiven brachten mij de zinnen met toonkleur zekerheid, misschien Woorden lieten haar historie zien en ik moest opnieuw beginnen Oden, epen konden mij niet baten Treurend trok ik naar uw hazelaar Ik kon het vragen achterwege laten gewaad en schoenen hingen klaar Gekleed in bovenaardse kleding trok ik naar het feestvierend hof Ik voltooide dansend zijn genezing en de kroonprins boog voor mij in 't stof Maar toen hij repte van zijn wil ontkwam ik in de duiventil [pagina 62] [p. 62] IV Weer danste hij alleen met mij en vroeg die nacht te vrijen Hoe kan je willen dat ik bij je lig met een demon achter mijn gezicht? Hoe kan ik zwakjes ademhalen terwijl de sterke doodsrivalen mijn zuurstof dieper inhaleren zodat ik ritmen moet ontberen? Hoger moet ik feller branden met een vuurgloed aan de witte stranden Warmte wil ik stralend geven wie door kou zijn afgeschreven Niets drong tot de luchtzak door en toen hij 's nachts mij voor- ging en sprak van zijn gevoeg was de hazelaar niet hoog genoeg V De derde dag glansde mijn gewaad als het zilver van de regenstraat De kroonprins had een gouden blos en hield mij geen moment meer los Ik vroeg: ‘Help me bij het ademhalen en bevrijd me van de luchtrivalen’ Maar hij dacht dat ik hem zei: ‘Straks samen naar de zagerij’ De adem die u mij gegeven had was net toereikend tot het asterpad Ik rende snel de trappen af en verloor een schoentje op uw graf De dag daarop werd overal bekend de prinses is weggerend Wat mij alleen past zonder wonden werd niet gezocht, is niet gevonden Ik lag van vroeg tot laat te blazen voor de ovenplaat [pagina 63] [p. 63] VI Onbereikbaar staat de hazelaar Mijn lichaam is al dichtgevouwen Voor uw ontmoeting lig ik klaar Vergeefs heb ik vertrouwen op een prins gesteld. Zijn protectie leidde tot een zware longinfectie Ogen prikken in mijn rug Bang ben ik voor vreemde vrouwen Mijn vader kent mij niet terug zijn adem mag hij bij zich houden Ik blaas het vuur voorzichtig aan alleen naar u wil ik toegaan Waarom wist de prins geen kwaad? Gaat hem ademnood te buiten? Als hij dié sleutel niet toelaat valt hem nooit iets te ontsluiten Liefde gaat door een vergeten schoen Voor de vergeter kan ik niets meer doen Rode bergen en een blauwe waas ik zie een schaduw op mijn zee De koningin en onvervalste bruid blaast nu de laatste adem uit Blijft Assepoester leven? Het staat in as geschreven Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd