Maatstaf. Jaargang 29

[p. 111]

Wim Brands Twee gedichten

Dorpsgek

Als een kikvors
door het huis van

zijn even angstige
begluurders

Zij mompelen dat hij
eigenlijk al in de kist
had moeten liggen

Terwijl hij juist het
moment vervloekt

waarop hij de beslotenheid
van die gevangenis achter
zich liet

[p. 112]

Een nieuwe zondvloed

Ten onder het dorp als
water de graven overspoelt

Te laat de schakers op
het even daarvoor mooie
voorplein

Eén troost: de aan absint
verslaafde dorpsomroeper

verzaakte die namiddag zijn
plicht, verbleef elders

Zodat hun slechte zetten
in zijn herinnering voortleven