Maatstaf. Jaargang 29

[p. 20]

Eva Gerlach Twee gedichten

Prent

Een heer valt achterover van de lijst
een brandend bos in, dunne vleugels vuur
tillen zijn mouwen op. Zijn uitgelopen
mond laat het donker door, zijn keel staat open,
zijn haar vat vlam. De hand waarmee hij wijst
stokt bovenaan de palm, een signatuur
smal als een randje scheermes heeft beneden
zijn kamerjas zijn benen afgesneden.

[p. 21]

Jacht

's Zondags viste mijn vader, in het gras
joeg ik 's zaterdags op wormen. Een riek planten
en wrikken kon je, of, met een contrastekker
op een breinaald, de grond onder stroom zetten;
zo'n dertig tellen voor er wat bewoog.

Die ik beetpakte, hielden zich stijf vast
in de aarde. Ik wachtte: als ze zich ontspanden
trok ik ze in enen uit het veld omhoog.