Maatstaf. Jaargang 29

[p. 53]

R.A. Basart Drie gedichten

Zelf vader worden

Zo rook het vroeger bij de
fietsenmaker, toen mensen nog
herstelden en de dingen het
slechts tijdelijk begaven.

Herinneringen keren weer
in vreemd verband
wanneer ze niet als lucht
ontsnappen: straks ruik ik

bij het plakken van je band
misschien weer rubber laken,
als nu boven je ledikant -
vader kan alles maken.

[p. 54]

Monologue mystique

‘'k zag in drie jaar geen blanke vrouw.’

‘Ai dame is uw bek verroest?
U hangt zo zwaar nu aan mijn arm,
een zinkend schip, gehavend aan de kade,
een afgetuigd fregat, dat na de
thuisreis, trossen vast, alarm-
loos in de haven zakt: wat móest

u nu van mij? Een roodverlichte hand
bewoog, een hals boog over, een gordijn
verschoof... Slap ligt als koude
schol op mijn matrozenschouder
uw bleke borst: o, buiten Westen zijn
is hard - maar waar ben ik beland?’

[p. 55]

Je oma

We schreven maart maar 't was
allang april of later: Lieve klein-
zoon dit is voor je zwemdiploma
Cigaretten jenever en wilde

vrouwen kon ik niet kopen
daarom een damspel op de groei
Hier staan de keukenstoelen weer in bloei
Zijn er stenen zoek dan neem je knopen.