Maatstaf. Jaargang 28

[p. 111]

Eli Scheen
Gedichten

Zonder eind

Hoe schijnheilig is een dichter?
Maan
zonder naam,
minnekozen
zonder te zijn gekozen,
herder zijn
zonder schapen te scheren,
scheepskaptein
die eb in vloed wil keren.
De schijnheiligheid van dichters
loopt over rozen,
geen eind in zicht
in dit gedicht.

Tuintje

De huizen
en de tuinen,
nergens een wilde bosbes
of een varken,
deze wereld gaat
geharkt ten onder.

Lente

Aan de hand van de Schoolmeester
loop ik door het land.
Een kadaver,

[p. 112]

 

nog een kadaver,

 

en op het strand

 

een grote dooie vis.

 

Niemand had het gezien,

 

ik alleen heb het gezien,

 

en de Schoolmeester misschien.

Ode

En nu een ode aan allen
die zelfmoord plegen.
Lopend langs het strand
vind ik vergetelheid.
En nu een ode aan allen
die zelfmoord plegen.
Lopend langs het strand
enzovoort.
Het moeten en
de moed.

Communicatie

Hoewel het een dag van niks was
had ik toch een goed gesprek
met A over
E = mc2.

Dood

Onderweg naar nergens
vermaakte ik mij ergens.
Op weg naar nergens
vermaakte ik mij ergens.
Op de weg naar nergens
vermaakte ik mij ergens.
Enzovoort.

[p. 113]

Wind

De wind door de populier,
en het gras davert.
Geen klavertje drie of vier,
alleen de wind door de populier
en het gras dat davert.

Ontmoeting

Op een middag in de regen
kwam ik Arend in zijn rolstoel tegen,
alleen zijn hoofd kon hij bewegen.
Een oud dametje duwde hem.
Op een middag in de regen
kwam ik Arend tegen,
zijn moeder duwde hem,
alleen zijn hoofd kon hij bewegen
in zijn rolstoel.
Smoel.
Op slag kreeg ik een hartinfarkt,
dat kwam zeker door de regen.

Einde

De grote hater van mensen
sloeg zijn vleugels uit
en bedekte de aarde,
de zon scheen niet meer,
was ergens anders heen.
In hun doodsstrijd
trokken mensen elkaar
aan de haren.

Herfst

De wind jaagt door takken en twijgen,
het trage zwijgen
van de namiddag

[p. 114]

 

is verbroken.

 

Het is avond.

 

Ik sta spinazie te koken,

 

vitamines voor de oude botten.

 

Ach, lagen die nu maar te verrotten,

 

ik heb m'n bekomst van krakende knoken.

Bezoek

Hij had twee lamme handen
en een debiel gezicht.
Hij zat in een stoel
in mijn kamer
zonder bericht.
Ik wist niet
wat te beginnen,
ik ben zelf ook
zonder bericht.

Hommage

Voor 't eerst van m'n leven
een boek gelezen,
het ging over een man en een vrouw
en nog een paar andere wezens.
Tegen het eind liep alles in de war,
één figuur werd afgevoerd op een kar
naar de guillotine.
Ik streek over m'n lul,
dacht het is geen Céline,
allemaal flauwekul.

Gesprek

Studeer je in Groningen?
Nederlandse taal?
Kun je al een zin ontleden?
In de meeste zinnen staat onzin
moet je altijd maar bedenken.

[p. 115]

 

Dat is het enige houvast

 

dat ik je kan geven.

 

Zo is het woordleven

 

tot de dood.

 

Enzovoort.

Scheet

Een denderend schot
verbleekte de nacht,
't kwam uit m'n eigen gat,
was precies wat ik had verwacht,
de stank
ook.