Maatstaf. Jaargang 28

(1980)– [tijdschrift] Maatstaf– rechtenstatus



[pagina 65]
Maartje Luccioni Gedichten Het schegbeeld De jaren suizen aan, fluiten ons om de Oren, en wij worden eindeloos Onszelf. Schegbeeld, blootgebeiteld Door weer en wind. Steeds meer bewaarheid wat in 't hout Gesneden was, en ook zijn aders, Venen, kern, onwrikbaar element. Zo ben ik, horizon, en anders niet.
Zoals een kind... Zoals een kind dat een korstje openkrabt en je likt het bloed dat je bijna niet voelt, het is even warm als je spuug, als je mond, maar het smaakt verrukkelijk ziltig, een oude smaak van duizelingwekkend vroeger, en je kent een ogenblik-lang een diepe rust; zo wie een kinderverdriet zich half-bevreesd herinnert en ziet dat het eigenlijk iets warms, iets veiligs had, en in die herinnering zich even koestert.