Maatstaf. Jaargang 28

[p. 24]

J. Eijkelboom Wolwevershaven

1

Water praat met het huis,
je hoort het ruisen en klokken.
Nog even en ik voel mij thuis.
Wel komt een diep gehijg
soms door de gootsteenpijp
omhoog, stokt dan abrupt.
Doodsnood of paardrift?
Ik ken er een, die
hield het maar een
halve nacht hier uit.

Wie neerligt met een last
van boos verdriet
krijgt hier geen rust,
verdraagt dit praten niet.

[p. 25]

2

Water, hoe ordent men dat?
De waterloopkundige bard,
hoe raadpleeg ik die?
De wat-er-staat strateeg
die cijfert en beslist
en die daarna nog weet
dat niets ooit eender is.

Laat ik het zelf maar doen:
meedeinen, kijken, laten gaan,
zelf vloeibaar worden
en dat registreren.
Zolang dit huis in
deze stroom blijft staan
kan ik het stromen blijven leren.

3

Zie door de scheefgestreepte ruit
een vogel die hard werkend
toch stilstaat in de storm.
Water wordt uit het water
geslagen, regen geselt
de regen, wind worstelt
met het niet te stuiten tij.
Schuimbekkend leggen golven
hun buigzaamheid opzij.
De Hercules schuift moeizaam
een Krupp Schub voor zich uit.

Dan sticht de zon een stuurse vrede.
Vals glinstert zilver op
de diepdonkere Merwede.

[p. 26]

4

Soms nemen zeilen het regime hier over,
soms blijft de Furie, blijft de Buffel thuis.
Dit liefelijk laveren wordt doorkruist
door motorjachten. Scherp geplooide rovers
schatten de waarde van het huis
dat zij passeren. Blauw beblazerd
zwaait dan hun arm royaal mij toe.
Ik word niet moe terug te wuiven,
zo goed is deze dag. Dichter
nog bij de wierbegroeide voet
van huis en kade zijn de zwanen
de ware meesters van dit rijk.

Hun oog is strenger en zij varen lichter
dan wie zich watergoden wanen.

5

Uit weelde wil ik niet slapen,
kijk over het water uit.
Een trage golf breekt niet
maar wrijft zich tegen 't huis.
Of maken soms je voeten
die zo geringe ruis
tegen het pas gewassen laken.

In het nog grijze licht,
het net niet parelmoer,
komt op je stil gezicht
een lach die je lippen doet krullen
als de staart van een maanvis.
Ik hoef het je niet te vragen:
in weelde gaan wij nu slapen.