Maatstaf. Jaargang 26

[p. 10]

Boudewijn Büch Sonnetten

O misera ed orribel visione! (Francesco Petrarca)

in een hoekje van dit vertrek ligt een lijster dood te gaan
mijn poes zit ernaast, stapelgek, kijk ik naar het stilstaan
van onthutst verleden
heeft mijn zoontje ook zoveel geleden?

toen ik naar hem zat te kijken
het ziekenhuis, te late zuurstof & gesproken liefdeblijken/
ze bellen aan de telefoon
ik hoor het niet/dit sterven is te schoon

dan komt de jongen met verstand van dieren
die maakt het beest voorzichtig dood
ik wou dat ik de vogel deelgenoot

want nooit meer zingen & versieren
niemand kan mij nog bedriegen
er is geen blauw meer/als je maar kunt vliegen

[p. 11]

Imagination, Mistress of My Love! (Samuel Taylor Coleridge)

zie, halverwege op de weide
wordt de Knaap, welriekend, neergezet
vierend aan het vliegertouw, ongescheiden
van een blauwe regen, hemelbed

plotseling/zijn rouwe band
die onbegrepen tot de hoogte schijnt
doodsboeketten lijkt dit groen & witte land
waar nog het zonlicht schrijnt

maar jongensheid toch kent het eind
behoedzaam neer te komen

o, schoonheid & vertier gelijnd
aan diepgevlogen verte/opgenomen

ligt het veld nu onbetreedbaar leeg
even leek het Kind te roepen/maar het zweeg

[p. 12]

Much Have I Travell'd in the Realms of Gold (John Keats)

haast je, liefde, om te reizen
in het nabloei-landschap van John Keats
zwart met gouden droompaleizen
het Kind dat speelt, het blauw kleurt niets

in geen middag sterft de jongen
vader vaart op spiegelmeren
de avond heb je als kristal gezongen
voorzichtig drinken & flaneren

de hemel zindert zo volkomen frans
het lange wit maakt rondedans
en aan de haven zeilt de zee

o, slaap de werkelijkheid voorgoed
ga mee, ga mee
voordat de trage dood voldoet

[p. 13]

El niño busca su voz (Federico García Lorca)

ik zocht op zolder naar de hamer en een tang
maar vond in de verstoorde samenhang
van dozen, blauwe verf, bezorgde post van heren
een tas met schoon gestreken kinderkleren

waarop mijn zoons bestofte Beer leek wee te klagen
& meer verstorven resten als een speelgoedwagen
sprookjesboeken, een ballon om op te blazen
hernam ik onder een Château Citran verleden Pasen

- Parijs, je droeg zwart geverfd de haren -
we moeten het allemaal bewaren
een meisje of een jongen, als jij kon kiezen

ik word al oud, er is geen tijd meer te verliezen

versta ik doodgoed onder dit beschot het zichtbaar noodlot
aan mijn voeten, de stille schuld, dood & boete

ze zeggen wel/waar je hebt gelopen om voor de Ander vuur te kopen
dat alles heeft verbrand: zingen, dromen, het verloofde land

[p. 14]

Piet Paaltjens Revised

Leiden -
heb ik ooit jongens of meiden
uit een andere stad bemind?

D. aan de Oranjegracht heb ik verblind
- krakend in het ledikant - van alles toegezworen
K., maoïste op de Doezastraat
beschonken bij het ochtendgloren
hartstochtelijk bepraat
er is niemand buiten jou terwijl R. een middag later werd bedacht
mijn koninkrijk voor deze pracht
om tenslotte met B. in de Bakker Korffstraat te wonen
die trouw met ontrouw zou belonen

want in de stad als Leiden
verhuis je niet de liefde maar het lijden