Maatstaf. Jaargang 26

[p. 52]

C. Buddingh' Gedichten

Bij een uitspraak van Rimbaud

voor Jan Eykelboom

‘Je est un autre,’ zei Rimbaud. Wat hij
daarmee bedoelde heb 'k nooit begrepen.
Wie is die ander dan? Toch ook weer ik?
Hij leeft toch mee onder dezelfde schedel?

Natuurlijk kun je best blijven proberen
verstoppertje te spelen met jezelf.
Je hoeft er heus 't gesticht niet meer voor in,
maar op een dag kom je elkaar wel weer tegen.

Zelfs wapens smokkelen in Abessinië
blijkt een hoogst dubieuze therapie:
je zuster maakt je toch nog katholiek.

Je hebt dat ene, godvergeten hoofd.
Daarin speelt het zich af, of je 't nu leuk vindt
of zelfmoord pleegt. De rest is romantiek.

[p. 53]

Kleine ode aan Adwaita

Johan Andreas Dèr Mouw, voor mij ben je
de grootste dichter die ons land ooit heeft
voortgebracht, groter dan Hooft, Breero, Huygens,
Bloem, Gorter, Achterberg, Lucebert zelfs.

Wat jij met de meest alledaagse woorden
geschapen hebt, is een kosmos, waarin
een kindertraan of een bord zuurkool even
zwaar als 't Elysium of een melkweg weegt.

Ja jij, die je Adwaita noemde, blijft
mijn meester. Meer nog dan Wystan Hugh Auden.
(Al staat die stevig op de tweede plaats).

Als ik jou lees, voel 'k mij de Schepper zelf,
goochelend met tijd en ruimte - en tegelijk
zo'n kleine tachtig kilo kippevel.