Maatstaf. Jaargang 25

[p. 97]

Wijnand Steemers Maaltijd

Rond zeilt onze blik, van de jenever,
Terug van aangenipt, naar een wazige merel. 't
Verklikt de trek. Het venster maakt meer leven:
Haar oeuvre barst eruit en verwoest onze wereld.

Op schrikken we. Zij wuift. ‘Jongens, eten
Komen!’ Waarop onze ruggen zich krakend strekken,
Ietwat stramme spieren in de eigengereide nekken
De neuzen laten zwenken naar geuren die door de reten

In de blinden inviteren. Klaargestoomd slenteren
We naar de zelfbouwkeuken. De blanke sikkel
Zwelt als men tuurt door bobbels in de ramen.

Zaligspreken we gebakken spek. Na het enteren
Der hongersnood krijgt de kraan weer schik in zijn nikkel.
Onze bloemkooloren hardhorend voor 't zagend boze in de achterkamer.