Maatstaf. Jaargang 23

[p. 56]

Th. Wieringa Gedichten

‘A Theft to Remember’

Toen ik het in m'n zak stak - 't doosje stal
- ‘het uit verstrooidheid meenam’ lieg ik liever -
toen waren er (- tenslotte: ik gerief er
een ander ook mee -) dertien in getal.

Het doosje is nu leeg maar 'k heb het nog.
'k Bewaar het als een mini-monument:
't is goed te weten hoe je eigenlijk bent -
het was geen grote diefstal, goed - maar toch -

Ach ja - ze hadden iets aanstekelijks -
en 'k rij zo'n dikke duizend wekelijks -
- geen onruststoker - steek ik heel wat aan.

Een ligt in Zutphen - een in Winterswijk,
een ergens langs de weg - vlak bij een eik -
Ze zijn in de diaspora gegaan.

[p. 57]

Graag gedaan?

Hij zei: ‘Je schrijft te helder, duidelijk - man!
Je moet de lezer iets te raden laten.’
Vooruit - dacht ik, daar ga ik tegenan.
Hier - wacht es: ‘zouden slakken langzaam praten?’ -

Hij zei: ‘Schrijf zonder 't woordje dood te noemen
een requiem voor lucifers’ - Ha - guit!
Dát kan ik listig zeggen - fraai verbloemen:
‘Mijn pijp is aangedaan - zij gaan hem uit.’

Of - luchtiger: dat is ook leuk verborgen:
‘Ik zal ze een verassinkje bezorgen -’
- Zou zoiets de bedoeling van hem zijn? -

Tja - ik tast zelf nog steeds in 't stikkeduister
voor wat betreft die slakken - Geeft dat luister
aan 't gedicht? - Nou - goed: 't doet mij geen pijn!