Maatstaf. Jaargang 23

[p. 54]

Wijnand Steemers Gedichten

Avondschool

De lampen gloeien aan in het lokaal, de cursus
Begint, van heinde en van verre, vrind
Of vijand, stroomde het volk dat studie mint
Na het werk, om trapje te klimmen naar iets hogers.

Bladeren dwarrelen tegen het bestofte raam,
De leraar zwijgt ervan, een handwerkjuffrouw zucht
(Een oudere draagt al moeilijker vrucht),
En dan hoor ik de weergalm van mijn naam.

Ik zal voorlezen wat ik thuis geoefend heb,
De opdracht: poëzie. De klas is als leeg zo stil.
Enkel de wind jakkert critisch door het vers.

Het gedicht loopt af. Ik sluit mijn uitlaatklep
En buig mijn hoofd om des cijfers wil,
Maar word niet meer beroerd van een goede pers.

Idylle II

Hij vouwde zijn handen achter haar rug.
Echter, er waren andere handen, met vingers,
Zelfs soms met goud, die haar dienden als slingers.
En bovenaan gleden die uitgefeest terug.

Wanneer hij met haar vlug voor een glas vlug
Voor haar vermaak stilhield in een zaak,
Drongen vreemdere handen op, terwijl hij ontwaakt
En die handen vouwt achter haar rug.