Maatstaf. Jaargang 20

[p. 676]

liesbeth verstegen / gedichten

De spinnen die ik namen gaf
Ruigbeen en Boze ik zag ze
's nachts op de wc geklonken
aan de hoek van het plafond waar ik
met bibberende billen onder zat.

En ook weet ik ineens mi] te herinneren
het magisch spel de kiezelsteen die
drie maal ketste op het water en
de schrik - 't is later dan ik dacht
het was oorlog en zo laat op straat
- zei mijn vader - zoek je het gevaar.

En de vlinders in het park
zwart op wit in de hand
voorzichtig likken
kijken naar de Tarzanfilm
die draait om de hoek.

Op de Amstelveense wandelweg
liep ik urenlang te dwalen
plukte de dotters en de klavers
die thuisgekomen al waren verlept.

Roerloos staar ik naar de spin
die statig aan zijn web begint
en traag met grote poten
loopt van hoek naar hoek.

[p. 677]

 

Onmetelijk de meren

 

de vrouwen wassen aan de oever

 

slaan het helderwitte linnen

 

in het overweldigende licht

 

droog op de rotsen.

 

 

 

Er was muziek in café's

 

een man in het midden van het plein

 

speelde Carmen op zijn harmonica

 

mensen wiegden met hun hoofden.

 

 

 

's Nachts klonken er lonkende lokfluiten.

 

's Nachts keek ik door je oog als uit een raam

 

behoedzaam bewoog ik je vingers

 

een voor een en kon tellen tot tien.

 

(Italië)