Maatstaf. Jaargang 20

[p. 565]

giovanni nurchi
gedichten^*

I

Ik hoor je klacht neervallen in het dal,
de echo van je huilen in de bergen, en zie
door alles heen mijn gevoelloze gestalte.
Onverschrokken, een standbeeld, sta ik hoog
op een sokkel, jouw ondraaglijk leed,
je langzame doodsstrijd; naakt toon ik je
aan iedereen die voorbij gaat.
In mij niets dat niet van de Dood weet,
want ik ben de Dood, even herrezen
uit het graf door je angstaanjagende klacht.
Kom dus, ik wacht je in mijn tombe,
we zullen daar samen verrotten.

* Giovanni Nurchi werd geboren 25 mei 1946 te Carbonia, Sardinië; deze gedichten werden naar het handschrift vertaald door Hans Warren.

[p. 566]

II droefenis

Gezien: een boom, de verrotte vruchten barend van je buik.
Gezien: een vallende ster, bezoedeld met bloed
die je geslacht besproeide.
Gezien: een rivier van vuur en vlammen,
ontsprongen aan je ledematen.
Gezien: een beat-gek, kilometers voortzwoegend
over de aarde met zijn wanhopige klaagzang van vrede.
Niet gezien: dat je hart, je ziel,
je lichaam een mens liefhadden.

[p. 567]

III wat men nooit vergeet

Deze galmende vallei spreekt tot mij
van de dood, spreekt van jou.
De stem is niet de hunne, is de jouwe, en daarom
weet hij van de dood.
Verbannen naar een oord dat ik niet ken,
ontoegankelijk, dooft het leven uit,
een langzame doodsstrijd.
Het verleden is je heden, het vernielt je
geleidelijk.
Vrouw! Herinner je jouw verleden?
Waarom ben je nu een levende dode?
Jij en ik weten het, en in de grond is het
rechtvaardig dat je nu zo bent, zelfs als ik je
uiteindelijk, na de vergiffenis, nog zou redden.
Gisteren vertrokken lugubere treinen
van de dodenstations; ze vervoerden levenden,
al verdoemd bij de start, naar vreselijke graven.
Ik was een van hen. Van hen. Weet je dat nog?
Onverwacht voor de ogen: Dachau...
En alles van ons, van hen, van mij
werd wind. Wind...
Meedogenloze wind die alles oprakelt
in het verleden, in jouw verleden.
Ik hoor je klacht,
ik begeleid je verscheurende doodsstrijd,
en ik ga nog verder.
Ook ik ga door met fluiten, brullen,
over jouw, over mijn, over ons verleden.