Maatstaf. Jaargang 20

[p. 549]

elibertus scheen
ze gebeuren nog

eerste wonder

Vanmorgen heb ik een wonder beleefd.
De zon stond even stil op
de bolle rand van de aarde
en zakte daarna statig
achter de horizon.
Van mij hoeft het niet
riep ik nog.

[p. 550]

tweede wonder

Dat alles beweegt en verandert en verrot
lijkt wel zeker,
maar dat de tijd echt bestaat
mag betwijfeld worden.
Vandaag voelde ik mij eensklaps
oud en afgetobd,
maar toen ik in de spiegel keek
met het haarstukje op
zag ik de adonis van Donatello,
een bééldje.

[p. 551]

derde wonder

De man in de droom had een veel te groot
hoofd. Het normale hoofd erachter
wilde niet tevoorschijn komen, of ík
wilde niet dat het tevoorschijn trad.
Was het mijn hoofd? Ik had
wel het gevoel dat het een vreemde was
die ik goed kende en wilde zien
en tegelijk ontwijken. Of
was dat bedrog?
In elk geval ik ken mijzelf
nu.