Maatstaf. Jaargang 20

[p. 191]

j.p. guépin
vier sanskrit epigrammen^*)

Gedeeltelijk uit beleefdheid en ook uit trots,
wellustigheid ook en omdat ik zo moe was,
nam het meisje drastisch het initiatief;
eigenlijk ongepast voor zo'n jong kind.
Voordat het allemaal klaar was, evenwel,
overstelpte zij mij met het knipperen van haar
wijdopen ogen, smachtend en verlegen.

*) naar het engels van D.H.H. ingalls, An Anthology of Sanskrit Court Poetry, Cambr. Mass., 1965, Nrs. 599, 568, 561, 495

[p. 192]

 

Toen hij mijn kleren had uitgetrokken

 

en ik kon mijn boezem met mijn armen niet bedekken,

 

klemde ik mij tegen zijn borst als bekleding.

 

Maar toen zijn hand kroop tussen mijn dijen,

 

wat kon mij nog redden, zinkend in een zee van schaamte,

 

dan de liefde, die ons leert te bezwijmen?

[p. 193]

 

Er is op de wereld niets dat zo mooi is

 

als een meisje dat na de liefde uitrust.

 

Als haar minnaar haar kleren uittrekt

 

en geniet van haar naakte schoonheid,

 

gaan haar handen eerst naar haar lendenen, dan

 

naar haar borsten en dan naar

 

de ogen van haar geliefde.

[p. 194]

 

Hij is waarlijk driewerf zalig

 

een multimiljonair, hij

 

wiens vriendin zit met haar harde ronde borsten

 

tegen zijn rug gedrukt

 

en, terwijl zij zijn schedel met haar nagels raspt,

 

knort zij als zij een luis nijpt.