Maatstaf. Jaargang 20

[p. 14]

elibertus scheen
gedichten

drie gedichten zonder maat

Een trein fluit in de nacht.
Ik ben op reis. Enkele reis.

Avond. Ik was de spieder van uw ademhalen.
In uw spelonk van uw nacht, in uw til van uw morgen,
in uw nest van uw middag, heb ik U bespied.
Hoe zou ik ànders adem kunnen halen, o Aarde!

Een stem knirpte: ‘Ik draai bijna zonder olie.’
Het was Moeder Aarde. De wereld vergaat!

[p. 15]

drie stellingen zonder dissertatie

Het vinden gaat vooraf aan het zoeken.

Alles is maar voorlopig. Ook de gedachte aan de dood.

Ontzag kent zijn grenzen, gezag niet.

[p. 16]

lekker

Ik zat in mijn wieg te
denken aan het contactprobleem
toen er een dame op mij af kwam die
riep: ‘O wat een héérlijk schattediefje!’
of zo iets.
Zij wilde mij een kusje geven op mijn wang.
Terwijl zij zich over mij heen boog
werd ik bang
en stak haar mijn kontje toe.
Ik val uit mijn wieg als ik lieg.