Maatstaf. Jaargang 19

[p. 675]

hans melchior wap
playa d'en bossa

(voor simone/carlo/mari)

1

Tussen de achterste palmbomen van Playa Den Bossa
staat een blauwe strandtent,
Bar Pepe,
precies onder de aanvliegroute
van het plaatselijke vliegveld
maar desondanks heeft Pepe
een grote blauwe strandtent
om de kleine blauwe strandtent,
die er eerst stond, heengebouwd
& heeft er tenslotte nog klanten in gekregen ook
Het bier is er koel, de wijn goed,
& over het eten hebben we ook al geen klachten,
de pinchito's zijn zelfs voortreffelijk
Maar de lange lijzige engelse trut
die elke dag in de siesta komt aanstappen
op d'r lange bleke elastieke benen
en uren lang,
zo vals als maar mogelijk is,
slaapliedjes zingt
voor haar baby
begint na anderhalve maand behoorlijk
op m'n zenuwen te werken

Maar hoe dan ook
Dikke lul, houte poot, drie bier, twee valium,
We houden ons staande

[p. 676]

2

Nog even over Pepe
die in de vijftien jaar dat hij
zijn strandtent exploiteert
knettergek is geworden van de vliegtuigen
die dagelijks recht over z'n knar komen

als je om de rekening van gisteren vraagt
begint hij tegen je te lachen
& geeft je vervolgens een hand
waarna je zonder te betalen kan vertrekken

hieruit blijkt weer duidelijk
dat de lach van een krankzinnige
een kostbaar bezit is

[p. 677]

3

De duitsers die twintig meter verderop
jeu de boule spelen
zijn aardig maar duits
daar helpt geen lieve moer aan
en omdat ze duits zijn zijn ze dik
of andersom
daar wil ik vanaf zijn
Toen ze met z'n vieren op een waterfiets gingen zitten
verdween het hele zaakje langzaam maar zeker onder water
ze droogden zich af
alsof er niets gebeurd was
en zakten vervolgens stuk voor stuk
door hun ligstoelen
waarna ze bij Pepe ‘aardbeien met slagroom’ bestelden
voor de slanke lijn
zoals ze me later vertelden
want ze waren al drie dagen met een fruitkuur bezig