Maatstaf. Jaargang 19

[p. 651]

rien vroegindeweij
[Gedichten]

op het land

Daar waar het leven goed is, is het daar niet goed
Geen zee der zuchten of een drooggevallen woestenij
Alle dagen feest, een leven vol van wild stampei
Daar waar het leven goed is, is het daar niet goed

Daar waar de edele blokken knetteren in het vuur
Stieren oude koeien uit de sloot halen, voor later
Daar is nergens brandend zand en overal is water
Daar loopt zelfs geen ezel tweemaal tegen de muur

Daar waar de bloemen bloeien en de sterren stralen
Daar waar de boer de stadsmens blij vergast
Daar waar de muis nog piep zegt in het voorhuis

Daar waar men zijn hand niet uit het vuur wil halen
Daar waar op ieder potje nog een dekseltje past
Daar wil ik leven en sterven, daar voel ik me thuis

[p. 652]

de krant bij de hand

Daar ligt veertig treden laag de ochtendkrant
Te wachten. Opgevouwen wereldnieuws in het portaal
Terwijl ik langzaam en nieuwsgierig de trap afdaal
Door de brievenbus het weer bekijk, met in mijn hand

De krant - hetgeen mij vandaag al weer te weten staat -
Lezend en langzaam weer terugkeer op mijn schreden
Als een moegestreden heerser over veertig treden
Het nieuws over een ver land waar men geweld begaat

Een foto van een doorgeschoten vluchteling. Een ongeluk
Ergens is de mooiste vrouw van het hele land gekozen
Een man zijn hart en longen werden getransplanteerd

Voor de vierde keer. En morgen verkoopt men stuk
Voor stuk en niet in blikken maar in kartonnen dozen
Zijn armen en benen, die worden vandaag geamputeerd