Ik lach om mezelf wanneer ik 's avonds in mijn eentje in mijn kamer zit opgesloten, achter mijn kleine schrijftafel, voor mijn twee brandende kaarsen. Ik lach om mezelf omdat ik me bezig houd met schrijven. Goeie God, voor welk een soort lezers in de tijden die wij op het ogenblik doormaken!
Oh! Wat is de ouderdom toch een afschuwelijk, afgrijselijk, hartverscheurend iets! La Rochefoucauld heeft gezegd dat het een hel is voor de vrouwen. Voor sommige mannen helaas ook, en ik ben een van hen.
Iemand die geen haar meer heeft vindt lang haar belachelijk.
Ik ben niet erg onderhoudend, daarvoor ben ik er teveel aan gewend om innerlijke monologen te houden.
Twintig jaar zijn en er niet van dromen om iets te veroveren, wat moet dat een armzalige jeugd zijn!
Steeds wanneer iemand sterft die ik ken heb ik dat verlangen om te zien welk een gezicht hij daarbij trekt, om het eens van dichtbij te bekijken.
Naar doden kun je nooit genoeg kijken.
Nooit kan ik met iemand kennis maken zonder er ogenblikkelijk aan te denken welk een houding ik me zal moeten aanmeten wanneer ik zijn begrafenisstoet volg.
De behoefte om te overheersen is even laag als de behoefte om overheerst te worden.
Bewonderen, beminnen, eerbiedigen betekent dat men zichzelf op een lager niveau stelt. Oprechtheid is iets behoorlijk stompzinnigs.
Auteursrechtelijk beschermd