Maatstaf. Jaargang 19

[p. 196]

rien vroegindeweij
als het je tijd is

n.v. de dood

Het bedrijf van de dood
Is zo verschrikkelijk groot
Dat wie er niet wil komen
Toch wordt aangenomen

[p. 197]

watersnood

Tijden van rampspoed waren over ons gekomen
Noodklokken luidden over polders en dorpen
We wisten het niet, we lagen nog te dromen
De rivieren hadden gaten in de dijken geworpen

Paarden verschrikt, losgeslagen uit hun stal
Vluchtten, liepen blind en angstig in de val
Die was opgezet voor al wat leefde op aarde

Mannen, in hun pogingen nog wat te redden van het vee
Overrompeld door het aanrollende grauwe water
Verdronken, verbaasd, wat eens aarde was was nu zee

[p. 198]

testament

Reeds lag hij geborgen in de schoot van moeder aarde
Toen zij de enveloppe vond, waarop deze vier regels:
In deze zak zitten nog een aantal koffiezegels
Van Douwe Egberts, die ik stiekem voor je spaarde
Ik had je zo graag die elektrise molen willen geven
Als je hem nog hebben wilt, spaar dan zelf nog even