Maatstaf. Jaargang 18

[p. 663]

anton korteweg
gedichten

eerste communie van mijn lief

‘Pa in jacquet, ik velours. Een dienstmaagd
serveerde, ma straalde. Aan het eind
van het diner kwam het Lam Gods door,
als ijstaart vermomd. Gaaf nog
alleen de kop, zwetend chocola
en bloed, als Puk en Muk in Afrika,
als ik die dag.’

[p. 664]

zee, 45 jaar na marsman

Van bliksemend openspringen o.i.d.
geen sprake, noch van morgenwinden
scherend als een antilope. Hoogstens
de zeelucht niet te zeer verpest,
slechts enigszins vervuild het water.