Maatstaf. Jaargang 18

[p. 643]

gerrit komrij
de straat op

1

Je gaat niet graag de straat op - als je 't
Toch doet moet het weer niet
Aan de koude kant zijn maar ook niet te mooi
Alles moet vooral heel onopvallend gaan.
Kleine pasjes neem je, je holt
Nooit en kijkt geen sterveling aan.
Was 't je al eens niet overkomen dat je,
Toen je wat rondkeek, een uitbrander
Kreeg van een enorme dame, zo'n
Salamander in omstandigheden?
Ook moet je er keurig uitzien als
Je buiten bent, een kleurige das, pas
Gepoetste schoenen, een cyclaam
In je knoopsgat, drieëndertig tresjes
Op je mouw, je laatste recensie gevouwen
Tot pochet. Voorts een drollig hoedje op,
Wollen wanten en een dwarsstreep over
Je broek. De kleur voornamelijk zwart.
Een wandelstok met drie gekrulde slangen:
Een onbekende die uit wandelen gaat.

2

Het eerste wat je zag in de stad had
Je nog nooit gezien, het tweede
Zag je wel vaker en het derde was je
Weer geheel onbekend: het tweede

[p. 644]

 

Deed er dus niet toe, en omdat het

 

Eerste en het derde wat je zag dezelfde

 

Vreselijke voorvallen

 

Waren, valt het beter te vertellen.

 

Je had meteen al kippevel, want

 

Vlak voor je kwam een man, krijsend, de grond uit

 

Wellen. Zijn gezicht was wel geschoren,

 

Maar dat was alles. Uit zijn oren

 

Spoot bloed, ijskristallen hingen aan zijn

 

Neus, hij zag er keurig uit, een kleurige

 

Das, een pas gepoetste bril, een cyclaam

 

In zijn knoopsgat, en betrekkelijk onverrot

 

Tot aan zijn bil.