Maatstaf. Jaargang 18

[p. 134]

jacob der meistersänger
songs

de geleerde

Hij vond het voorschrift op de oude markt,
waar de kooplieden de waarde die het had
niet inzagen.

In het flakkerende licht der lantarens
bekeek hij het antieke perkament,
waarop gothische letters
de namen vormden
waaruit het geheimzinnig recept
was opgebouwd,
dat hij reeds jaren zocht
en nu eindelijk gevonden had.

Zingend van vreugde
sloeg hij de weg in
naar het laboratorium,
ondertussen het kostbaar document
stevig onder zijn leren wambuis
vastgeklemd houdend.

Zo brak ook voor hem het moment aan
waarop iemand,
uitgerust met een tot dan toe verborgen wapen,
tenslotte een eind maakt
aan de steeds pijnlijker geworden onwetendheid

[p. 135]

 

door de kamer te betreden

 

waarin hij de strijd aanbinden zal

 

met de duivelsche materie.

de zoeker

Hij wandelt naar de rand van het woud,
om weer te kijken naar de gloed
der sky.

Waar komt die tooverachtige weerkaatsing
toch vandaan?
En waar vinden zulke zilvergespikkelde nevels
nou hun oorsprong?

Dat zijn allemaal vragen
waar hij mee zit.

Het antwoord luidt:

‘Die komen van heel ver,
uit het land der verdwenen ster,
waar je wel naar op zoek kunt gaan
als je maar hier blijft staan!’