Maatstaf. Jaargang 17

marko fondse / drie sportieve zondagmiddagsonnetten

I

De radio der buren tiert:
weer kwam een bobslee binnen jachten.
God die de wereld wijs bestiert
schenkt ieder echter kruis naar krachten.

[p. 827]

 

Dus niet om 't buurgerucht gemierd,

 

want zondags tussen zes en achten

 

is zelfs de bobslee uitgegierd

 

en voor wie rust zoekt zijn er nachten.

 

 

 

Maar eerst een lijn uit Biarritz -

 

de springschans ként zijn wereldrechten.

 

Het skivolk waagt maar zo voor niets

 

de nek niet en Van Looy z'n vechten

 

om roem en welstand op de fiets

 

is van dat waarlijk levensechte.

II

Ik voel me als Lagelander sterk
wanneer 't afgunstig volk van Rome
mij hartlijk haat omdat Verkerk
alwéér als eerste aan moest komen.

Naast hem verbleekt de Moederkerk:
zijn machtig kruis trekt meerder vromen
dan Jesus Christus reddingswerk
en doet zelfs kuise nonnen dromen.

Dat Omo witter wast dan 't bloed
des Lams was al bekeken
toen daarin 't allergoorste goed
ons schier verblindde na het weken.
Maar nu Kees' moe 't met Persil doet,
moet zelfs dít heiligst wit verbleken.

[p. 828]

III

Wie noemde mij een ouwe zak
die niets meer snapt van deze Tijden,
wiens voze levensdraad al brak
nog vóór zijn klinisch overlijden?

Hoewel ik 't zelden tegensprak
wil ik het thans met vuur bestrijden.
Ja, ik bestrijd het stijf en strak!
(Zij het ook angstig en bescheiden...)

Ik lig zelfs op dit tijdperk vóór,
want ik voorzie, licht als de zon
in allerblijste morgengloor
de wereld als één stadion,
één eindeloos Palais des Sports!
(Gefinancierd door Radion.)
Ach, dat ik 't nog beleven kon...