Maatstaf. Jaargang 17

[p. 313]

h. van teylingen
gedichten

heuvelvrouw

Een nog intakt skelet kwam vandaag
Aan het licht, uit dezelfde grondlaag
Als de andere, maar anders liggend,
Met ver gespreide ledematen.

Dit, vermeerderd met een lap of sjerp
Lachwekkend wijd om de leest, bewijst
Dat zij de geweldigste vrouw was
Die hier leefde: Venus van Tuterp.

[p. 314]

vibrato

Altblokfluit spelend in de avondstond
Verleid ik bovenbuurvrouw teder
Tot grove intimiteit: tegader
Daveren haar vuisten op de grond.

O, Bach. Wat onder uw pruik ontstond
Aan helderheid, die verblinding wekt,
Fnuikt mijn woede: van het plafond duikt
Een gipsdruif in mijn schuimende mond.

[p. 315]

exit testudo graeca

Eind mei werd besloten dat Basjes
Winterslaap lang genoeg geduurd had.
We groeven hem uit, veegden de aarde
Van zijn grijze schild, schudden hem wat,

Maar kregen hem niet wakker. Waarna
We hem van aldoor groter hoogte plat
Op het zeil lieten vallen, telkens
Iets luider, waarna in het vuilnisvat.