Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
Maatstaf. Jaargang 17

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave



Genre
proza
poëzie
sec - letterkunde

Subgenre
tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

Maatstaf. Jaargang 17

(1969-1970)– [tijdschrift] Maatstaf

Vorige Volgende
[p. 278]

willem wilmink
drie vertalingen

Een steen

 
Hoe vrolijk is de kleine steen.
 
Hij zwerft het pad langs, heel alleen.
 
Carrière maken doet hij niet,
 
hij heeft geen rampen in 't verschiet.
 
Zijn bruine jasje is gebreid
 
door oude moeder Eeuwigheid.
 
Als de zon onafhankelijk
 
en praktisch onvergankelijk,
 
voert hij het Grote Raadsbesluit
 
in zorgeloze eenvoud uit.
 
 
 
(Emily Dickinson)

Sonnet

 
de tijd heelt alle wonden? leugenaar!
 
mij maak je dat soort dingen niet meer wijs,
 
ik mis hem op het strand en op het ijs,
 
ik mis hem onder nul en zonneklaar.
 
 
 
de tijd stuurt oude bladeren op reis
 
en goochelt met de sneeuw van vorig jaar,
 
en kan veel doen verkeren weliswaar,
 
maar mijn verdriet ontsnapte aan zijn zeis.
[p. 279]
 
er zijn wel honderd oorden die 'k vermijd,
 
alleen maar omdat hij ze indertijd
 
gewijd heeft met zijn voetstap en zijn stem.
 
 
 
op onbekend terrein zoek ik respijt,
 
en denk: hier ben ik al mijn heimwee kwijt,
 
en sta aldus weer oog in oog met hem.
 
 
 
(Edna St. Vincent Millay)

Ballade

 
Kent gij de eenzame nachtpon?
 
Fladderdadie, fladderdieda.
 
 
 
Een barre, satanische krachtbron!
 
Fladderdadie, fladderdieda.
 
 
 
Als dat op de maat van de wind gaat,
 
Winderawie, winderawoe,
 
 
 
Dan klinkt het alsof men een kind slaat,
 
Winderawie, winderawoe.
 
 
 
Dat is de eenzame
 
nachtpon.
 
 
 
(Christian Morgenstern)


Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

Emily Dickinson

Edna St. Vincent Millay

G. Rembadi Mongiardini


Willem Wilmink