Maatstaf. Jaargang 16

[p. 945]

ellen warmond

Vraag: Uw allereerste poëzie was sterk ik-gericht. Het ‘sociale engagement’ neemt in uw latere werk een steeds grotere plaats in. Kunt U over die verschuiving iets zeggen, de aanleiding(en) daartoe?

Hierbij, zoals beloofd, drie gedichten waarvan de keuze voor Maatstaf helemaal aan de redaktie wordt overgelaten. Zoals ik al zei, is het mij niet zo goed mogelijk te antwoorden op de vraag waarom ik in 15 jaar van ik-poëzie naar meer geëngageerde poëzie evolueerde, behalve door gestadig ouder worden, maar daar ben je dan mee uitgepraat, ik tenminste.

Ellen Warmond, Januari 1969

[p. 946]

ellen warmond, foto annelies scholtz

[p. 947]

portrait of the artist among artists, 1953

Gerard Diels destijds
een grote dichter
(‘zijn hart dat van de vloeren tot
de koepel insneeuwt’)
droeg zijn haar als een accountant
en lag daarmee (het hoofd op tafel)
in zijn eigen kots zeer vredig
in de Amsterdamse Kring

Ik had onder de hoede van Bert Bakker
zojuist de R.P. Geerligsprijs geïnd
en Mies Bouhuys (of Eddy Hoornik)
liet mij (beginnend poëet)
schrijven: ‘Omdat ook ik
van Garcia Lorca houd’
in een boekje van mijn bloedeigen
toen nog jeugdige hand

De oude bard glimlachte vinnig
dwars door baardstoppels en braaksel
en zei moeilijk sprekend en hoestend:
‘Wéér één die het ver zal schoppen’.

[p. 948]

de goddelijke divan

Om in de wachtkamer van psychiaters op te hangen i.p.v.
GOD ZIET U of CONTANT BETALEN SVP

Zo niet geboren dan toch wel
getogen met de overtuiging
de rok is nader dan de broek

is het eenvoudigste
zich daarbij neer te leggen
letterlijk en figuurlijk
goedkoop op de eigen divan
very relaxed very relaxing

want vond men in de romantiek
nog graten in La Belle Dame Sans Merci
things are improving

de mooie dames zijn vandaag de dag
bij lange na niet allemáal zonder genade.

[p. 949]

dag dode dichter

H.L. Mencken sprekend over
de baardman Whitman betwijfelt
of het waar is wat men vertelde
(dat hij zoveel buitenechtelijk
kroost verwekt had) en zelfs
(wat men eveneens zei) dat hij
de griekse beginselen in
het amerikaans vertaalde
(‘all hooey’ - volgens Mencken)

In een brief aan Edgar Lee Masters
schrijft Mencken dan ook ‘He was
really probably a NOMO’

Eerst lach je daarom maar daarna
stemt het voornamelijk droevig
als je bedenkt
hoeveel je er kent en hoeveel
je kennissen er dan nog kennen:

allemaal samen een proefschrift
of een studie-weekend waardig.

[p. 950]

Ellen Warmond, geboren op 23 september 1930 te Rotterdam, woont tans in Den Haag; zij is werkzaam als assistente van de konservator van het Letterkundig Museum te Den Haag. Zij publiceerde de volgende gedichtenbundels: Proeftuin (1953, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs), Naar men zegt (1955), Weerszij van een wereld (1957), Warmte, een woonplaats (1961, bekroond met de Jan-Campertprijs), Het struisvogelreservaat (1963), De huid als raakvlak (1964), Testbeeld voor koud klimaat (1966) en Geen bloemen/geen bezoek (1968). Voorts proza: Paspoort voor niemandsland (1961, roman), Eeuwig duurt het langst (1961, kort proza) en Van kwaad tot erger (1968, kort proza).