Maatstaf. Jaargang 16

[p. 470]

hans melchior wap
[gedichten]

suster bertken † 1514

ofschoon suster bertken, die we op de hbs
zoete lieve gerritje noemden,
altijd als een toonbeeld van kuisheid ten tonele
werd gevoerd (in bloemlezingen en
in de uitgaven vd nederlandse schoolbibliotheek)
kwam ze toch maar bij herhaling klaar tijdens de les-
uren

met de geest van van nazareth
of die van zijn vader (een man die een alleen-
vertegenwoordiging had in letterlijk alles)

en nu ik toch mijn geheugen afpijnig
herinner ik me
dat ik dat nogal overdadig vond en niet alleen
toentertijd

als hi daerop laat dauwen, di minre mijn,
so sel dit saeyken schier becleven sijn.

[p. 471]

brielle

in de hoofdstraat van het oude stadje
reed een olifant in een zeepkist
de helling op...

(- een dichter lachte waardoor, en hoe kan het ook
anders, de meeste gevels voor-
over vielen
op rustig pruimende aow-ers, huisvrouwen en een
kleuter die toevallig
vandaag wel op het trottoir speelde -) (er

waren nauwelijks overlevenden) ()

maar in een van de laatste deuropeningen
stond een man
wiens bruingebrande gezicht een witte tekening
rond de ogen vertoonde - vermoedelijk
een gastarbeider - die op de tast
tussen het puin zocht en
de fiets die hij vond op zijn neus zette

waarna hij zijn keel schraapte en
tegen een voorbijvliegende pastoor zei: het valt mij op,

maar ik kan mij vergissen,
dat er een ladder in uw kous zit signora

[p. 472]

 

en nadat de glazenwasser zijn werk had gedaan, na-

 

dat er een ijselijke stilte was gevallen............................

 

................................................................................()

 

hihi 1 april