|
| |
| |
| |
helen knopper
it's a long way to tipperary
it's a long way to tipperary
lag in een open loopgraaf
uit de buik stak een gans
weelderig van bloed en wee
naar het eind van de ruimte:
its' a long way to groovey people
it's a short way to death
| |
| |
de eenvoud van de logika.
van wie niet heeft wordt genomen
achter zijn bezit niet verschansen
slechts het niet gelaten.
aan wie heeft wordt alles ontnomen
behalve zijn volautomatische bestaansmachine
zijn supergeoliede behaviourapparatuur
zijn klakkende borrelsnelwegen naar
de doorlopende voorstelling
om wie heeft hangt de witte mantel
tot aan zijn enkel groeit gras
om zijn nek hangt een warmwaterwolk
en in zijn hand heeft hij niets
de overkant van alles ligt
binnen zijn lege handbereik,
it's a long way to understand
om op tien wonden te leggen
en tegenover al die kandidaten:
al zou ik de liefdevolle hoer
van babylon uithangen dan nog
die ik niet tijdig kon bereiken
de handen aan zijn lichaam
| |
| |
de vertwijfelde sprong uit
als volgt denken many many nutheads:
Marilyn Monroe gesproken had
dan was het niet gebeurd.
it's a long way to know what love is
it's the short way to be square.
wanneer moeten we ons verdiepen
in de ernst van de maatschappij?
wanneer we volwassen geworden zijn.
wee de ernst van volwassenheid.
wanneer krijgen we nu eindelijk eens vleugels?
wanneer we feeën, een bepaald soort
kabouters of vliegtuigen geworden zijn.
niet engelen. wee de ernst
wanneer klimmen we op de ruggen
van dieren in een woud zo dicht
als een hemel vol sterren?
wanneer we de ernst licht nemen
en bezeten gewichtloos worden.
wanneer we met de ernst ernstig spelen
als was deze twee koolwitjes
uit een hand in de lucht geworpen.
wee aan de trappende zware laarzen
wee aan de stijve statige kamers
wee aan de kille donkere getallen
wee aan de smalle beraamde zinnen
wee aan de zwoegende dorre martha's
wee aan de kale vierkante parken
wee aan de hekken en omrasteringen.
| |
| |
vrede zij de heksen, de kobolden,
de love-addicts, Jean Genet, de
centaurs, de vissen in akwaria,
de duiven die poepen op de witte was.
vrede aan allen die doen wat niet mag.
It's a long way to solid being
it's a short way to raw meat
wat moeten we nu aanhangig maken
zullen we zeggen dat de wereld
louter en alleen uit vlees bestaat?
het weelderige vleestijdperk?
het vlees dat zich alle kanten
uitperst, dat rochelt, en
tegen de blauwe wanden van de
aardcel stompt, happend door haar
het arme vlees het zielige vlees
rimpeltjes krijgt en vlekjes,
grotere rimpels, grotere vlekken,
dat uiteindelijk de pest krijgt?
zeg nimmer tegen iemand die
dik in zijn vlees zit: krijg de pest,
want zijn zwartgeblakerde ziel
zal je achtervolgen op het
vlees dat knorrig is, hals
over de vleeskop tuimelt, dat krols
is en almaar hongerig naar meer vlees.
het vlees dat onontkoombaar uit
en dan het vlees in warenhuizen, in
blik en daarbuiten. het vlees
dat vlees slaat, een hand vol vlees
| |
| |
slaat een buik vol vlees, vlees
dat vlees etaleert, het in plastic
duwt en dan, o wonder, zich te
buiten gaat aan sàààdness.
vlees aan monstrueuze haken,
het zogenaamde inzielige nuchtere
knevel de vleesetende vleesgod met
ga vervolgens op de tenen staan
van de werkelijkheid, werp de
vleesschellen af en kijk naar binnen
nee, nog verder, kijk en luister.
It's a long way into the cosmos,
there is the short way of devastation.
wat of wie zal er op komen draven
na de weelderige vleestijd?
The Blue Paranoia Ape, als kalong
vermomd met een fluorescerende
vlucht van enige lichtjaren?
de niet voor mogelijk gehouden centaur
met doorschijnende huid, een aorta
als een pipeline, en met een
heel grote ronde buik waarin de aardbol
in een remous jankend leegloopt als
een hemaballon van slechte kwaliteit?
is het iets met voeten als mokerhamers
langzaam door het luchtruim zakkend
als de omgekeerde opstanding, met op
zijn borst alle gevelstenen met inskriptie,
alle voordeuren met namen, met alle
ingezonden stukken over de
| |
| |
waar wachten we nu nog op?
op het grote vitrioolmoment, waarin
alle vlees in een oogwenk wordt
verteerd, deuren vloekend openslaan,
ramen en vensters loslaten als plakband,
voeten zich oplossen, handen zich
losweken om dan neer te slaan in
glinsterende snippers als miljoenen
menselijke wrakken op het spiegelend
meer van de laatste ijstijd?
met als finale het vuurwerkstuk van
het roodomrande portret van de universeel
met alle vogels in stelling die maar
in zijn derde oog blijven schieten
zodat het eindelijk uitpuilt en
een stinkei bleek te zijn?
weilanden omhoog gezogen worden,
hekken uit hun eigen omrasteringen breken,
de lijken onder de aarde brullend tekeer
gaan met brandvrije papieren mutsen
op hun gefronste schedels?
look babies, het is veel simpeler.
er komt niets of niemand nà.
we behoeven niemendal af te wachten,
want het is nu, Niets is voor Later,
je bent Nu of Nooit, het zal niet zijn,
je bent niet mooi of lelijk, je bent.
nu. kies nu als de bliksem, het kan nog
net, love is not for later, en
weten is the swinging moment, Nu,
want de duizendjarige vleestijd
loopt stampend en vloekend op
|
|
Auteursrechtelijk beschermd