Maatstaf. Jaargang 15

[p. 188]

frank koenegracht
[Gedichten]

anatomie

voor prof. Landsmeer en kadaver no 271

Zo is op de tafel gezonken
de oude bark van ribben.
In de diepte schommelt lastig een plas.

Waar lopen je benen waar zwaaien
je armen waar praat je hoofd?
Vliezenkast
waar is je hart?

Het huis van slappe sluizen
is dood. Wie lijkt nog ergens op
na 10 anatomen (een bark een huis?)

Aan wat nu over is
zit als een roer een groen geslacht.
5 jaar formaline is geen pretje.

[p. 189]

zomeravond te s.

Het lage water graaft
in de liezen van de wind
en de wind blaast
een danspas voor het riet.

Visioenen liggen tussen het gras
voor het oprapen en o de geliefden
houden van elkaar.
Een aak daalt slapend naar de zee.
Het veer haalt de overkant.

Zo moest het maar blijven dacht ik.
Maar de geliefden verlaten elkaar.
De aak verdwijnt in de bocht
en het veer komt al weer terug.

[p. 190]

winter

Onder de vliezen van de zwaan
rust de rug van de vijver. Dodelijk
langzaam zingt een ballade
nader over het ijs.

De maan is een barre stem
over de boerderijen.

Op de weg staat iemand
die dunne zwarte bomen schrijft
in het midden van de wind.