Maatstaf. Jaargang 15

[p. 127]

m. mok
zelfherkenning

Zonder een woord kan ik niet leven.
Er moet een speldeknop van hoorbaarheid
in mijn gedachten zijn, een stilstaand fluisteren
dat zich herhaalt, een klank waarin
het ongezegde openstaat,
een kleine wond, een druppel bloed
die hangen blijft. Er moet toch éen
teken van zelfherkenning zijn.