Maatstaf. Jaargang 15(1967-1968)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 116] [p. 116] richter roegholt uit de merkwaardige dokumenten van sem van rang been Toen ik haar hielp met schoenen verwisselen bontlaarzen tegen de kou had ik haar voet in mijn hand op dat moment overzag ik het been de rest vergeet je wel is er haar stem die is ver weg en licht kanailleus wat ze zegt is niet belangrijk het been lijkt heel lang de kous glanst als een ijsbaan waarop nog niet gereden is je hand is nu machtig de hand kan wat hij wil maar de taksi belt je funktioneert de laars de ritssluiting van de laars de deur en tot ziens [pagina 117] [p. 117] wittenburg / amsterdam In het huis dat geen stroom heeft kan je geen grammofoon draaien je hoort muziek van Mozart speelt er iemand van jullie fluit het is de draadomroep want die is wel hier in huis het meisje draait aan de knop maar voor ze het heeft gevonden klinkt de trompet van een jazzplaat het zijn maar een paar noten je wil dat ze het vasthoudt de trompet maakt iets wakker het woelt het wil een grotere ruimte de vensters open een rukwind zet het huis in een nieuw licht maar ze zegt nee twee muzieken tegelijk dat gaat niet nu heeft ze Mozart wat woelt moet gaan liggen het licht bezinkt als zacht stof het huis trilt nog na van de trompet [pagina 118] [p. 118] amsterdam Wanneer je denkt hoe het vroeger was de kleine orgelman in Casablanca - je ziet hem nu nog wel op straat - smeet de jofele meiden door de dancing het was de tijd dat Kid Dynamite nog leefde die alles kon op trompet en sax aan de drum zat een neger met een gouden bril zo ernstig we noemden hem de deftige sprinkhaan dat was 1950 dat was de muziek voordat de 45-toerenplaat hier kwam Later kwam rock 'n roll het was de laatste winter van de lange rok er was een wedstrijd in Kras het leek wel atletiek de kranten schreven dat de jeugd bedorven werd zoveel beweging denkt u daar niets bij dat was 1957 [pagina 119] [p. 119] De cool jazz kwam in nachtkonserten en zwarte letter-affiches van Lou van Rees de rokken waren kort en nauw er werd niet gesmeten het geluid van Miles Davis juichte niet de trompet van Miles liep zachtjes naar binnen je werd er stil van en je vond een nieuwe ruimte het werd het tijdperk van weed het kruid waar Mary Juana naar werd genoemd en de meisjes droegen zwarte maillots en zwarte kleren zwarte ogen dat was 1960 Zo was het vroeger het is ook 1965 geweest het jaar van Yesterday en Op Art het is nu december 1966 waar zullen we later aan denken [pagina 120] [p. 120] glas Dit zijn dingen die je beleeft in je omgeving het overkomt misschien jezelf iemand is doodgegaan je hoort details het dienstmeisje vond hem in de badkamer hij was alleen thuis hij heeft zich zeker niet goed gevoeld zo moet het gegaan zijn hij wilde wat drinken je denkt er aan hoe hij wakker werd terwijl hij alleen was zijn vrouw toevallig niet in de stad en het benauwd had hij was nog niet oud of zwaar op de maag misschien buikpijn of duizelig dit zijn de laatste minuten maar hij weet het nog niet hij zoekt verlichting misschien iets innemen of koud water over zijn polsen of naar de wc toch was hij de laatste tijd al minder [pagina 121] [p. 121] dat weet hij en hij weet dat hij bang is om lang ziek te zijn nu is hij alleen hij komt in de badkamer het einde is heel dichtbij ziet hij het komen dat weet je nooit in dit moment is hij alleen als ieder mens ziet hij het verleden terug is hij weer het kind dat het ongeluk kreeg naar wie verlangt hij pijn kan niet lang meer duren nu geeft het hart het op het glas valt hij hoort het zeker niet meer breken hij valt het dienstmeisje belt later op [pagina 122] [p. 122] eigenlijk vreemd Een gewoon mens leest de krant denkt er het zijne van vergeet het meeste maar denkt soms toch na hij denkt gek is dat Cooper en Conrad in zo'n raket hoe moet dat nu als ze ruzie krijgen er was er een die aan een lijn naar buiten kroop het leek alsof hij vrij was vrij een man alleen op foto's lijkt het of hij zwemt of kruipt verbaasd hij moest wel terug maar hij bleef iets te lang dat stond in de krant hij wou niet terug de ruimte had hem bijna beet het duurde kort hij ging terug volgens plan [pagina 123] [p. 123] het is een gek idee ze zitten samen in hun sel maar het zijn geen jongens die ruzie maken ze kunnen goed hello zeggen soms lees je dat ze praatten met hun maats in Australië of op Cape Kennedy dan zeggen ze hello en beautiful en ze doen hun metingen en ze draaien hun kamera's volgens het plan een ander wou een koekje eten dat niet op het programma stond het liep mis de kruimels vallen niet daar heb je het ze kruipen in de elektronika maar veel verder dan een koekje gaat het niet het zijn geen hoogvliegers en ze krijgen geen ruzie [pagina 124] [p. 124] toch blijft het gek er is maar weinig ruimte er stond nog meer in de krant ze bewaren hun drol op de plaats van hun opgegeten eten naast het nog niet opgegeten eten telkens wat eten minder en wat meer drol dat is handig uitgekiend en ze vinden het zelf vast niet gek Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd