Maatstaf. Jaargang 15

[p. 33]

h.m. van randwijk
regen in stadstuinen

Het vierkant met de schrale surrogaten
voor akkers, bossen, wei en horizonnen,
waarin mijn buurvrouw 's middags ligt te zonnen
en 's avonds heren in pull-over praten

over de politiek, wordt schemerig en grijs,
wanneer de regen dropp'lend aangekomen,
een kind, een bruid, een sluier vol met dromen,
een nieuw verhaal begint op een verrukkelijke wijs.

En ik, toeschouwer op mijn hoog balkon,
vermoed de zin van 't lied dat hier begon:
voor 't eerst sinds mei maak ik mij niet meer bang

't Is etenstijd, mijn vrouw klopt op de ruiten,
ik toef, want als nu nog die vogel zal gaan fluiten
dan slaap ik in, voor duizend jaren lang.

8 juli 40