tekenen van tegenspraak 4
een nagel aan der bonzen doodkist?
KP 33 Ha, die PvdA van Jan Nagel is een leuk boekje, dat een gretige lektuur door des schrijvers kollega's in het partijbestuur (Joop Koopman inkluis) toegewenst mag worden.
Die wens wordt niet op de eerste plaats ingegeven door de in het boekje ontworpen politieke programmapunten, maar door de hele toon en mentaliteit van het geschrift. Het is voor het eerst dat in boekvorm in grote oplaag eens een flink stuk waarheid verschijnt over de bewoners van het perceel Tesselschadestraat 31 te Amsterdam. Jan Nagel doet het op kostelijke wijze. Wat mij betreft had hij gerust van nog verder onder uit de zak kunnen geven. Hij pleit voor ‘een nieuwe opstelling’ van de pvda, en geeft als zijn oordeel dat deze ‘gepaard moet gaan met een grote personele wisseling’. Ik voor mij geloof dat hij hierin gelijk heeft in die zin dat zo een ‘grote personele wisseling’ een noodzakelijke voorwaarde is voor een nieuwe opstelling.
Jan Nagel schrijft op natuurlijke wijze naar het presenteren van een reformbeweging Nieuw links toe. Jammer is het dat hij dit Nieuw links krampachtig poogt af te schermen van - zoals hij dat noemt - ‘de traditionele linkervleugel’. Hier zit ongetwijfeld de drang naar een alibi achter. Hij zou niet de eerste oppositioneel gestemde zijn die deze drang had! Deze drang heeft naar mijn mening iets te maken met de angst gekompromitteerd te raken in de ogen van de Tesselschade-enqueteurs.
Het zou no meer jammer zijn als Nagel deze drang niet van zich weet af te zetten in de toekomst, omdat het immers onverstandig is de geakkumuleerde kennis en strijdvaardigheid van ‘traditioneel links’ te versmaden.
Heinz Neudecker
Auteursrechtelijk beschermd