tekenen van tegenspraak 3
dubbele moraal
Tot de ‘lessen in liefde’ waarop Wim Gijsen ons onthaalt (Maatstaf blz. 271) behoort een ‘schop onder het edele achterste’ van de oudste onzer prinsessen. Hij zou moeten toegeven dat, wanneer deze schop verdiend is, de provo's er evenzeer aanspraak op hebben, wegens een merkwaardige overeenkomst in geestesgesteldheid, blijkend uit eenzelfde klakkeloze wijze van raadgeven aan personen die in onvergelijkelijk andere omstandigheden, verhoudingen, mogelijkheden en verantwoordelijkheden leven. Immers, de witte fietsen die de provo's propageren zijn iets van dezelfde kracht als de wittebroodsweken in Mexico voor alle jonge mensen. De prinses kon weten dat ongeveer geen enkel paar hiertoe in staat is; de provo's konden weten dat ongeveer alle witte fietsen aanstonds in dubbele zin ‘verduisterd’ zouden worden.
Wim Gijsen zal echter niet toegeven dat ze voor eenzelfde schop in aanmerking komen, want hij gelooft aan hún onschendbaarheid. Hij spreekt van ‘de misvatting dat een bepaalde wieg bepaalde voorrechten en onschendbaarheid geeft’; hijzelf huldigt de misvatting dat het uitdelen van ‘provocerende lessen in liefde’ onschendbaar maakt en het voorrecht verleent om, uit nood en om redenen van reclame, een laffe en laaghartige tactiek te volgen. - Men hore:
‘Dat de provo, om iets van zijn boodschap onder de aandacht te brengen, de onbestemde ontevredenen uit de patattenten en de automatieken te voorschijn haalt en deze groepen mobiliseert onder belofte van een rei, is niet meer dan logisch’.
Laat de provo dan zwijgen over ellendige dingen die in maatschappelijk en internationaal verband ‘niet meer dan logisch’ zijn, zoals het handhaven van een eigen krijgsmacht in een
Auteursrechtelijk beschermd