Maatstaf. Jaargang 14

[p. 526]

ellen warmond
[Gedichten]

the sickest joke on earth

De bom op Hirosjima heette
‘Little Boy’
Verdomd als het me niet vertedert
(and what is in a name wanneer je weet
dat Paracelsus Bombast heette van zijn voornaam?)

Bescheiden suggestie voor latere
ministeries van kultuur en oorlog
voor als er nog eens ergens
één valt (per ongeluk, oh sorry hoor)
en er zijn dan nog dichters over
die nog wel leven maar bij voorbeeld
voornamelijk als proefstations voor leukemie
met alle varianten
(geweldig toch zo rijk
als de natuur kan zijn zo nu en dan)
laat ze dan maar werken
- laat ze gerust ook maar eens werken
al die uitvreters - laat ze
dan bijvoorbeeld namen verzinnen
als
Little Boy
of
Bloodless Baby.

[p. 527]

humanisme voor kleinbehuisden

Je kunt niet alles doen
wat je zou willen maar
wel proberen veel te vermijden

door bij voorbeeld niets als even
zoveel manke sleperspaarden
hinnikend te hinken naar de slachtbank
op de overbekende muziek
van de teutoonse blaaskaak

niets verandert
wat je niet zelf verandert
neem de tijd die je eigendom is
in je eigen hand en je hand
weg van je ogen

men kan denken: nee en kan denken:
het helpt je geen donder maar toch
kan denken: nee.

[p. 528]

gebruiksaanwijzing

Zo werkt de machine mens wanneer
zijn hart niet weet dat het werkt:
een hazehart in een kijkdoos

een tikken tegen de eeuwigheid
een bloedklok

een mens is weker dan een
machine en een machine
is minder feilbaar

maar een mens is een mens
is een mens

de mens heeft geen boodschap aan de mens
hij is die hij is.

Sta even stil en proef
jezelf als een dure drank:
de enige die ik heet
die met zichzelf als met een
gelijke omgaat

[p. 529]

 

en geen enkele machine

 

doet het je na:

 

liefde.