Maatstaf. Jaargang 14

[p. 354]

h.j. mesterom
[Gedichten]

op reis

Op haar schoot
nieuwe schoenen in een doos.
In haar hoofd
een blinkende amerikaanse keuken.

Naast zich een jonge matroos
met een kraag vol roos.
Welk schip heeft haar blauwe
anker uit zijn pols vergeten
te halen?

Horen zij bij elkaar
of misschien even maar als
de trein zo zwaait dat zijn
knie de hare raakt?

[p. 355]

land van heuvels en hoefijzers

Land van heuvels en hoefijzers.
Bijgeloof in de boerderijen
en in de bomen,
ruisend als regen of een eindeloos
afgedraaide grammofoonplaat.
Eens strikte mij smiddags een vogelverschrikker
toen ik appels stal
in de sterke beweeglijke boomgaard
die buiten mijn adem lag.
Of ik bespiedde midden in een warme akker
het gouden bed waarin de wind
als een reuzin had liggen slapen
en dacht dat de zon voor straf onderging.

[p. 356]

leven

Leven is huid en haar
streel het maar
bij wijze van spreken
en alles wordt verstaanbaar
behalve wat doodstil in merg
en been blijft steken.