Maatstaf. Jaargang 14

[p. 32]

F.L. Bastet
[Gedichten]

4 mei 1966

Wij hadden hem wel liever afgewezen
- om onze jongens en om onze joden
die wij herdenken: hoeveel duizend doden? -
maar wie dit schrijft wordt al niet meer gelezen,

Export van ei en ui. Butter and Käse.
Zimmer mit Frühstäck. Op de groene zoden
4-mei-zoentjes. God lasteren is verboden.
Vergeven en vergeten, en Hem vrezen.

Hosanna, nu het dreigend monument
schoon is gewassen. Ook die schande went.
Een krans van Lorbeer. Meesmuilende leeuwen.

Dit was de Dam: uw hart, uw eenzaamheid.
De norse spreuk van Holst raakt uit de tijd.
Nog 1 minuut, dit jaar, om stil te schreeuwen.

[p. 33]

In memoriam E.

† Neuengamme, 1945

Gedwongen tot het eind in ijs en klei.
Al twintig jaar geleden. Ik vermoed
dat ik zijn dood diep in mij heb behoed
en nooit heb toegelaten buiten mij.

En weer een winter. Het gaat niet voorbij.
Zoals een mens zichzelf opeens ontmoet
en nu herkent, zo heeft hij mij begroet.
Weer in de cel, en dit wat hij toen zei:

‘Geef de konijnen gras, zorg je ervoor?’
Niet meer. En maanden later brengt een man
een vodje met de zin ‘alles gaat goed’.

Schuld en veel pijn, en het gaat niet teloor,
omdat geen kind zichzelf vergeten kan.
Dit is voor hem. Meer dan een steen. Voorgoed.