Maatstaf. Jaargang 13

[p. 617]

[Nummer 9]

M. Mok
Vietnam

Ik schrijf Vietnam niet van mij af.
Het bijt zich in mijn darmen vast.
Er druppelt bloed op mijn papier;
er steken dode vingers door.

Vliegtuigen duiken naar mijn hand
en gooien mijn gedicht in puin.
Ik graaf de woorden uit en vind
fragmenten beenderen en huid.

Als ik mijn raam betast voel ik
het beven als een zee. Te heet
drukt zich de nacht er tegenaan.
Ik hoor het kreunen van de brand.

Al mijn gedachten stoten op
zoekende angsten die geen vorm
meer vinden kunnen, levenden
die uit hun lichaam zijn verjaagd.

Ik slaap Vietnam niet van mij af.
Ik lig er tegenaan. Het kruipt
de morgen tegemoet. Het staat
te wachten in de radio.