Maatstaf. Jaargang 13

[p. 401]

Han Foppe
Twee gedichten

I

Aan de rechterpoot een linkerpoot
een oorwurm ergens ingekropen
bevreesd voor stokslagen
als op een zondagmiddag iets verder dan gisteren terug

soms denk ik dat alles uit elkaar zal gaan hangen
- de eerste regel van dit gedicht -
of dat iets gruwelijks in je lichaam dringt
en van binnen begint te jeuken
of bijvoorbeeld aan het groeien wil
een hart in een hart
een kleiner gedicht binnenin
dat als in iedere vinger een pink
begint te wijzen naar laat zeggen een uurwerkcijfer

iets moet te beschrijven zijn
even onmogelijk het iemand toewerpen van een

brandende lucifer

zichtbaar als het fotograferen van padvinders
het zich verwikkelen in een mond vol elastiek
zoals de gewoonte iemand het zwijgen
iets het schrijven te moeten kunnen opleggen

[p. 402]

II

Niets valt te veranderen
alles verandert.
Achter mijn ogen kruipt op een tak een boomkever
sprekend gelijk de boomkever die op een tak voor

mijn ogen kruipt.

Alles wordt zichtbaar
de boom groeit uit zijn voegen
en in de stroberg begint de zwetende speld te branden.
Uit deze regels ontvouwt zich vervolgens een parachute
waaruit zich vervolgens een parachute ontvouwt
vervolgens ontvouwt zich daaruit een parachute.