|
| |
| |
| |
Simon Vinkenoog
[Gedichten]
Tune
Voor Steve Groff
ik heb armando viool horen spelen,
ik heb jan cremer zien huilen,
voor mijn ogen zien sterven;
doof en blind, stom en verlamd
laat het weten niet meer los van mij:
je hoeft maar te kijken en te schrijven
(of zingen, spelen, schilderen
want je bent toeschouwer en
je bent het spel en de speler:
éen ontzagwekkende sekonde
| |
| |
| |
Conversational
Voor Steve Groff
Ik kan het weten. Ik maak ze zelf mee.
In een voortdurend opnemende film laat de eeuwigheid
en ik ben er bij, want ik leef - zolàng het maar duurt
(en alle mensen daaraan voorafgaand en alle
Ik zal het nooit vergeten.
Het staat geschreven. Nu ben ik hier.
Dit ben ik. Het is gezegd.
Hello, baby. Where have you been?
Yes... (laugh) Somewhere else.
Ik zal nooit het kontakt verliezen
want ik wil blijven spreken
voor wie wil blijven luisteren.
Ik wil blijven herhalen: het zijn niet alleen maar
langs de weg, als je van vakantie terugkomt:
er zijn doden, levenden, veel slapenden ook
| |
| |
Want je bent niet alleen,
al zijn we het allen levenslang:
want in Eén zijn wij Allen.
Vergeef de onverwachte bezoeker en laatkomer
zijn ontdekken: de slaven en onderdrukten
leven ook in de heilstaat en het paradijs.
Ik vrees niet de engel of het gewas des velds,
mij spreekt de boom van kennis van goed en kwaad
| |
| |
| |
LSD-25
Voor Steve Groff
‘Wat weet Einstein er van?’
Openbaringen op de rand van openbaringen.
Ik kom terug met een verrijkt geloof
laat ik het noemen mijzelf,
de mensen met wie ik wil leven
de mensen die zich geven kunnen
en zoveel nemen dat het huilen
zo waar wordt als het naderstaan
die blijft lachen en lachen en lachen
en lachen en lachen en lachen
en lachen (ad infinitum).
| |
| |
| |
De levende pennevrucht
Voor Steve Groff
Ik bén niet meer van deze wereld,
waarop de wereld ontstaat.
onder een schroeiende zon -
ik ben geen mens meer tussen mensen
ik ben geen angst meer tussen angsten
ik ben een wind tussen de winden
ik ben een golf temidden van golven.
Wat wil ik nog vervolmaken?
Niets dan mijn eigen leven.
Hoe volmaakt? Als déze golven,
op dit ene, eeuwigdurend ogenblik.
Een zonnebril helpt niet tegen doodsangst
ook schrijven is niet het leven vasthouden
Schrijven is van dood in leven op dood in leven overgaan
| |
| |
Het is zo eenvoudig. Nu, nù,
als ik maar niet alles wist
tussen mijn understanding (weten)
en mijn knowledge (kennis).
| |
| |
| |
In het Westfries Lyceum, Hoorn, november 1964
Voor mijn medespelers Piet, Martin, Jaap & Johnny
Ik heb geen regel poëzie geschreven
dan op dit papier, gemaakt voor nu.
Want als ik zeg: ik ben een eksperimenteel dichter
dan is mijn hier-zijn een gedicht; dan is alles poëzie
wat hier gebeurt; het eksperiment
Een nieuwe poëzie, geen woorden, maar bewegen,
geen metrum, maar het ritme van in- en uitademen,
geen prosodie, maar het zuivere minne-zingen
dat berust op kontakt tussen mens en mens.
En als je mij vraagt: wat is jazz?
dan kan ik niets zeggen dan: luister,
want het is muziek die leeft,
het is de stem van de mens van heden,
waarvoor geen woorden bestaan.
d.w.z. dichters en musici:
troebadours en minne-strelen,
|
|
Auteursrechtelijk beschermd