Tekenen van tegenspraak
Labour's onduidelijke atoombewapeningspolitiek
Op het punt van de atoombewapening is de engelse Labourpartij er in geslaagd in de verkiezingsstrijd bijna niets te zeggen, ondanks de pogingen van de konservatieven, onder leiding van Alec Douglas Home, deze zaak midden in de strijd te slepen.
Op de keper beschouwd weet niemand wat de nieuwe Labour-regering zal gaan doen.
De overeenkomst van Nassau is de spil van de onduidelijkheid. Deze overeenkomst werd indertijd tussen Kennedy en Macmillan gesloten; hierbij verplichtten de Verenigde Staten zich Polaris-raketten aan Engeland te leveren, bestemd voor onderzeeboten met atoom-aandrijving, die in de NATO zouden worden ingelijfd, doch in bepaalde nationale noodgevallen ter beschikking zouden staan van Engeland alleen. Verder werd er overeengekomen een multilaterale atoomvloot (MLF) op te richten.
In haar verkiezingsmanifest schrijft Labour zich verbonden te hebben ‘te gaan onderhandelen over de overeenkomst van Nassau’ en zich te keren tegen ‘de ontwikkeling van nationale atoomafschrikwapens’, en wijst ze ook de MLF af.
Op 9 maart zei Labourpartijleider Wilson dat de engelse polarisvloot niets zou toevoegen aan de westerse strijdmacht en het karakter zou hebben van ‘een gedroogde erwt boven op een berg’.
De interpretatie van deze twee uitspraken lijkt heel eenvoudig: de Labour-regering zal zich terugtrekken uit 't atoombedrijf.
Zo interpreteren de atoomontwapenaars. Heronderhandelingen over de Nassau-overeenkomst zien ze als niet-meedoen aan de MLF, en bedanken voor de Polarisvloot als in totaal niet meer mee doen aan de atoombewapening.
De onwil van Wilson de defensie tot onderwerp te maken van de verkiezingsstrijd (zoals heel duidelijk bleek in zijn rede op 6 oktober in Birmingham) zou men volgens de goedwillende interpreteerders moeten zien als taktiek om niet te veel overhoop te gooien in de verkiezingsstrijd, en deze eenvoudig te houden, gekoncentreerd op één punt: het falen van de ekonomische politiek van de konservatieve regering.
Achter deze goedwillende interpretatie scharen zich de atoomontwapenaars. Het is de vraag of ze zich terecht hierachter scharen.
In haar manifest schrijft Labour nl. ook: ‘wij geloven in de onderlinge afhankelijkheid van de westerse alliantie, en wij zullen konstruktieve voorstellen doen voor het integreren van alle atoomwapens van de NATO onder effektieve poli-
Auteursrechtelijk beschermd