Maatstaf. Jaargang 12

[p. 426]

Gerrit Kouwenaar
[Gedichten]

Hendiadys

Letterlijk sluit ik de luiken zodat
de letters uitwendig verduisteren, dus
wat doe ik met metaforen, de taal
waarin ik de namen vertaal
behelst mijzelf toereikend: zo gevuld (d.i. levend
verbrandend) was zelden een lichaam dat lijf is
met ziekte verweer en uiteindelijk

geluk zijnde
van ongeluk de tegenstelling (geef mij
het bier eens of anders
de schaar) de aangename
toestand waarin men al zijn haalbare
kaarten beschreven ziet in zo'n haast
haatzaaiende streektaal
van zonen en vaders

wat doe ik met vogels bijvoorbeeld om maar
eens iets vroeger te maken? bijvoorbeeld ik maak
het avond rondom
een haarfijne accolade, ik maak
de veren zonder pragma-
tisch alsof maar
vooruitlopend op een doel-
matige blindheid -

[p. 427]

Tautologisch

Om het even
er wordt weinig gedaan in deze
om het woord niet te noemen: woorden
immers zijn
oa hooguit het omgekeerde: de mug die mij stak
waant zich jezus, maar jezus waar
is zijn oor
nu weer

moet je eens zien: van deze toren gezien
is amoer^* één mierenhoop, de eerste
etterbuil op wereld of aarde, vrij-
blijvend, nooit nog gezien:
een juweel: mooi
zou het woord zijn geweest
als dat toen al bestaan had: in deze kelder
heerst een siberische duisternis

wij moeten onze ogen wel geloven, vervelend
genoeg. ik voel mij (dus / vreemdgenoeg) betrekkelijk
overbodig dienaangaande, maar ja
ik ben er, en spijs doet braken, geef dus
een zoon aan, regel zijn namen, leg
spastische logica
op de achterdocht van de factual o-vuller, en zo
is alles in orde, dus drink ik
koffie, dus drink ik
iets anders, dus dat is
hetzelfde verhaal -

* mokpo / braunschweig / mekka / lynchburg / küssnacht / rome / valbóm / brasov.